Weer thuis

De vlucht van Singapore naar Amsterdam is lang (ongeveer 13 uren) en we slapen maar matig. Na een paar uurtjes is het wel over en verder doden we de tijd met afleveringen van de Soprano’s kijken op de iPhone/iPod, lezen, muziek luisteren, spelletjes, etc. In het begin is er nog wel wat turbulentie, maar verder is het een rustige vlucht. Raisa neemt nog wat foto’s en uiteindelijk zijn we even na 7:00 uur in Amsterdam.

   

We gaan door de douane en hebben onze koffers vlot. Dan halen we wat Nederlands ontbijt bij de supermarkt op Schiphol: broodjes, kaas, optimel, yoghurt, etc. We nemen de trein van 8:19 uur en eten dan eerst dit ontbijt op. Om 10:30 uur zijn we in Heerenveen waar pake & beppe Geertsma ons op staan te wachten. Ze brengen ons thuis en daar drinken we koffie en praten bij.

De rest van de dag rommelen we wat aan en blijven zo redelijk wakker. Er zijn een aantal dingen die het na 6 weken stilstand niet meer doen. De Mondeo start niet meer en wordt uiteindelijk door de Ford garage met een ‘booster’ weer gestart, de cv moet bijgevuld worden en UPC moet het digitale signaal weer een zetje geven, want alle zenders zijn weg. Verder doen we boodschappen en de was en spelen Boris en Raisa met van alles en nog wat dat ze 6 weken gemist hebben. Saskia gaat nog even bij haar werk langs, omdat een naaste collega afscheid neemt. Dan eten we vroeg en gaan ook vroeg naar bed, heerlijk slapen op ons eigen bed!

Laatste dag Bali

Onze laatste dag op Bali begint bewolkt (kunnen wel alvast weer wennen aan Nederland), maar de temperatuur is goed. Ik (Saskia) loop om half 7 nog even naar het strand en maak daar wat foto’s. Ik zie veel krabben lopen, maar omdat die dezelfde kleur hebben als de stenen, is daar op de foto niet veel van te zien.

 

Terug op de kamer halen we de koffers leeg en pakken alles opnieuw in. Nu we de bergschoenen op de terugreis aan zullen doen, past de rest met gemak in de koffer. Het gewicht zal dan ook wel goed zijn.

Na het ontbijt installeren we ons nog maar eens bij het zwembad. We hebben vandaag de hele dag nog. Door de late check out hoeven we pas om 5 uur vanmiddag de kamer uit. Boris en Raisa kletsen nog een een tijdje met een geëmigreerd echtpaar uit Nieuw Zeeland, die het wel leuk vinden om wat Nederlands te praten. De afgelopen dagen hadden wij al van dit echtpaar begrepen dat zij 52 jaar geleden vanuit Nederland vertrokken zijn. Ze wonen in Christchurch, waar de afgelopen periode aardbevingen en naschokken zijn geweest, maar gelukkig is hun huis er redelijk goed vanaf gekomen.

 

Op de foto ziet het zwembad er weer rustig uit, maar vanochtend eerst was het redelijk druk met een aantal vakantievierende Indonesische families. Om 11 uur lopen we nog even naar zee. Daar zijn redelijke golven en we vermaken ons daar wel een tijdje tot het bijna weer lunchtijd is. We kiezen deze laatste lunch op Bali voor het Beach Café. Hier hebben we eerder gezeten en lekker gegeten (voor mij heerlijke falafel).

   

De zon is inmiddels weer gaan schijnen en het voelt gelijk benauwd. Na het eten lopen we  nog even een ommetje en halen dan het beloofde ijsje op deze laatste dag. Boris mag even later opnieuw naar de winkel voor een nieuw ijsje, want zijn Spongebob valt (vlak na het nemen van de foto) van zijn stokje op de grond…

Na nog een laatste duik in het zwembad is het half 4 geweest en we gaan terug naar onze kamer om te douchen en de laatste spullen in te pakken. Om 5 uur checken we uit en staat de taxi al klaar die ons in drie kwartier naar het vliegveld brengt. Het inchecken hebben we al via internet gedaan dus we hoeven alleen onze bagage te droppen. We eten nog een bordje patat en gaan dan naar onze gate. Wachten, wachten, wachten, maar uiteindelijk rond 21:10 uur, een half uur verlaat, gaat het vliegtuig de lucht in. Als maaltijd hebben wij vantevoren al voor een ‘fruitplatter’ gekozen (de heenweg ook al) en zo’n bak vers fruit smaakt goed. Boris en Raisa krijgen een kindermaaltijd, met het nodige snoep, dus ook lekker (het snoep en het toetje dan).

In Singapore maken we na ongeveer 2 uren vliegen een tussenstop. Raisa slaapt dan net een half uurtje en die is heel erg boos als we haar wakker maken… Maar ja, we moeten er allemaal voor een klein uurtje uit en dus zij ook. Eenmaal op het vliegveld is ze weer helemaal fit. En dan beginnen we aan het laatste stuk naar Amsterdam, dat zal nog zo’n 12 uur vliegen zijn. Boris valt vrijwel gelijk in slaap, maar Raisa is nu een beetje over haar slaap heen. Maar dat houdt ze vast geen 12 uur vol (hopelijk).

Relaxed dagje 2

Vandaag hebben we net zo weinig op het programma staan als gisteren. Nog even een paar dagen rustig aan voordat volgende week de hectiek weer begint. Na het ontbijt zoeken we weer onze vertrouwde stoelen op en gaan lezen en zwemmen en zo. Ik (Sytze Jan) huur verderop nog wel even een fiets, zodat we vandaag de esplanade af kunnen fietsen. Dit doe ik dan ook maar meteen. De noordkant loopt niet zo heel lang meer door en eindigt in de drukte van de veerboten. Ik sla daar even af landinwaarts om wat donuts te halen. Die breng ik bij ons in de koelkast en dan fiets ik de zuidkant af. Die is veel langer en na een rustig stuk zijn er nog vele resorts waaronder enkele hele luxe.

 

Als ik terug ben eten we de donuts op en nemen maar weer een duik in het zwembad. Dan willen Boris en Raisa ook even naar zee. Daar zwemmen we met Boris. Raisa blijft liever op het strand en met de golven spelen. ‘s Ochtend kun je goed zwemmen, want dan is het vloed. Later op de middag is alleen pootje baden mogelijk.

Tijd voor de lunch die we eten bij Benno’s restaurant op het strand. Na de lunch lopen we door een straatje met allemaal kleding- en souvenirwinkeltjes. Uiteindelijk levert dit hemdjes op voor mij en Boris, een shirtje voor Saskia en Raisa, een voetbaltenue van Kaka voor Raisa en wat blikjes- en flessenkoelers. Terug bij ons resort gaan de nieuwe kleren natuurlijk gelijk aan.

Dan gaat Saskia ook nog even het zelfde stuk fietsen als ik vanochtend. Wij doen ondertussen maar weer eens een paar potjes Uno en spelen ‘cover orange’ op de iphone.

Rond half 5 vinden we het wel genoeg aan het zwembad en gaan we terug naar ons ‘huisje’. Ik breng de fiets nog even terug en regel bij de receptie een late check-out voor morgen (we vliegen pas ‘s avonds) en vervoer naar het vliegveld. Boris en Raisa stoeien inmiddels wat op hun bed en dat loopt niet helemaal goed af. Raisa valt er van af met een bloedende hoofdwond tot gevolg. Ze roept meteen dat ze niet naar de dokter wil en niet in het ziekenhuis wil liggen. Gelukkig valt het mee, het is uiteindelijk maar een klein wondje. We maken het schoon en wassen haar haar nog een keer, omdat ze een paar rode vlechtjes gekregen had. ‘s Avonds eten we nog een keer lekker op het strand.

Relaxed dagje, maar toch vermoeiend

Deze laatste dagen op Bali staat er niet veel anders op het programma dan luieren bij het zwembad of op het strand. Wel hebben we om 13 uur vanmiddag bij het zwembad afgesproken dat Raisa haar haar weer gevlochten wordt. De andere vlechtjes die in Bangkok waren gedaan zijn er al een tijdje uit, want er knapten steeds meer elastiekjes. Dus op het laatst hebben we ze er allemaal maar uitgehaald. Maar niet eerder dan dat we Raisa hadden beloofd dat we op Bali ook weer op zoek zouden gaan naar  iemand die dat kon, want ze wil ze heel graag thuis laten zien. En dat kan gewoon bij ons resort. Maar eerst een rustige ochtend.

Om kwart voor 7, de zon komt net op, loop ik (Saskia) een stuk over de ‘esplanade’. De temperatuur is nog niet te hoog en het is lekker rustig. Nog geen opdringerige Balinezen die je wat willen verkopen of masseren. Heerlijk zo langs de kust, blijft toch een van de favoriete bestemmingen. Sinds Australië 3 jaar geleden zijn we daar wel mee ‘besmet’.

Ook het ontbijt bij het resort kan met uitzicht op zee en we doen het ook hier rustig. Dat moet ook wel want Boris heeft honger en laat steeds weer broodjes roosteren. Maar alles kan vandaag in een langzaam tempo. Na het ontbijt installeren we ons bij het zwembad, toch wel favoriet bij Boris en Raisa en ze vermaken zich daar vrijwel de hele ochtend. Om half 12 wil Raisa niet meer zwemmen, want ze wil haar haar droog hebben voordat er wordt gevlochten.

Even na 12 uur gaan we wat eten bij het Beach Café. Als we terugkomen bij het zwembad is daar ook de mevrouw al met wie we hebben afgesproken. Met maar liefst 3 man (vrouw) sterk beginnen ze met Raisa haar haar. Eerst komen er wat traantjes, want het getrek aan haar haar doet wel wat pijn. Maar dat is algauw weer over en ze kan alweer lachen. Ze wilde dit ook zo graag en geduldig blijft ze zitten.

Naast haar haar worden ook Raisa haar nagels gelakt, met bloemetjes en daar is ze ook heel blij mee. Ook ik moet er aan geloven, hoewel ik alleen mijn teennagels een kleurtje en bloemetje laat geven. Mijn handen worden gemasseerd en mijn vingernagels voorzien van een blanke lak.

      

Een van de vrouwen vraagt of Boris misschien een massage wil. Daar is hij wel voor te vinden en wel zo eerlijk nu Raisa vlechtjes en nagellak heeft gekregen.

  

Aan het eind van de middag lopen we nog even naar het strand waar Boris en Raisa een Balinese vulkaan gaan bouwen met van alles eromheen gefantaseerd. We kunnen nog net de laatste zonnestralen meepikken. ‘s Avonds eten we bij Alise’s restaurant en dan snel naar huis, want Boris is erg moe en valt bijna in slaap. Vermoeiend, zo’n hele dag in het zwembad en aan het strand…

     

Fietstochtje Bali

Vandaag gaan we nog een keer actief doen. We hebben bij Jegeg Cycling Tours een dagexcursie geboekt. Al voor half 8 komt gids Wayan ons ophalen en rijden we richting Kintamani, op de kraterrand van Gunung Batur. Onderweg vertelt hij heel veel over zijn bedrijf (klein, opstartend familiebedrijf), Bali, de gewoontes, religie en ceremonies, etc. We zijn de enigen vandaag bij hen, dus hebben de tijd aan ons zelf. Over de ceremonies kan hij wel dagen vertellen, want dat zijn er zo veel dat het voor ons wat overdreven lijkt. Na ruim een uur stoppen we bij een kleine plantage waar ze ook weer Luwak koffie maken. Zeer vergelijkbaar met de stop tijdens onze verplaatsing naar Lovina. We proeven nog wat koffie en thee en Boris en Raisa helpen nog bij het branden van koffie. We willen dan 2 kleine repen chocolade kopen, maar daar durven ze 180.000 Rph voor te vragen, zo’n 15 euro! Dat doen we dus maar niet. Het is voor het eerst deze vakantie dat we het gevoel hebben echt afgezet te worden.

We rijden door naar boven en komen aan bij een restaurant met prachtig uitzicht op de vulkaan Batur en het bijbehorende meer. De hoogste vulkaan, Gunung Agung, zit in de wolken en hebben we nog niet kunnen zien deze 2 weken, maar de openbrekende bewolking boven de krater is hier erg mooi. De vulkaan is in 1973 voor het laatst uitgebarsten, maar nog regelmatig aktief met rook en stoom. We gaan hier ontbijten, maar dat stelt niet zoveel voor.

Na toch wat naar binnen gewerkt te hebben, rijden we nog ruim een half uur tot we in een plaatsje zijn waar onze fietsen klaar staan. We krijgen helmen en de zadels worden goed gezet. Vooral Raisa krijgt een erg mooie helm aangemeten.

Dan gaan we op weg en dat blijkt niet mee te vallen. De route gaat voor 90% naar beneden, maar daarin schuilt ook de moeilijkheid. De fietsen van Boris en Raisa remmen behoorlijk zwaar. Boris redt zich wel, maar voor Raisa is het moeilijk en ik (Sytze Jan) moet haar daarom de hele tijd vast houden. Maar ook mijn fiets is niet tip-top. Ik rem alleen met de voorrem (niet het beste idee als je naar beneden gaat, maar ik moet Raisa met rechts vasthouden) en die remt niet 100%. Ook de versnellingen zijn niet helemaal in orde. We redden het wel samen, maar vooral met steile stukken en kuilen in de weg is het erg oppassen. Daarbij komt dat echt rustige weggetjes op Bali niet lijken te bestaan. Overal is bebouwing en verkeer. Minder ontspannen dus dan ons eerdere fietstocht in Thailand.

We fietsen dus voornamelijk naar beneden met nu en dan een kort klimmetje. We stoppen een aantal keer voor uitleg over dorpsrituelen en bij de rijstvelden. We zien jonge rijst aangeplant worden en ook rijst geoogst worden. Verder komen we door dorpjes en horen overal ‘hello’!’.

Na ruim de helft van de tocht (27 km) houden we halt voor een banaantje en wat water en daar houden Boris en Raisa het voor gezien. Boris zijn handen zijn moe en Raisa vindt het wel genoeg naar beneden gehobbeld. Er rijdt een auto achter ons aan, dus de fietsen gaan achterop en Boris en Raisa klimmen achterin. Wij zetten er nu wat meer vaart achter en zoeven naar beneden. Er zitten nu echter ook wat venijnige klimmetjes in. We rijden uiteindelijk door tot aan een riviertje, waar wij via een brug overheen gaan en Boris en Raisa door het water gaan met de auto. Hier stoppen we. Er is optioneel een extra klim naar het huis van onze gids, maar die laten we schieten en we gaan Boris en Raisa vergezellen in de auto. Die brengt ons bij de ‘compound’ van de familie van de gids. Hier staat een heerlijke lunch klaar met rijst, noodles, sate, kip, gado gado, tempeh, tofu, long beans en een soort spinazie. Dit smaakt echt voortreffelijk en we smullen allemaal. Eenmaal uitgegeten brengt de gids ons weer terug naar Sanur. Daar vermaken we ons de rest van de middag in en om het zwembad.

Toch alweer een verplaatsing

Om 6 uur vanochtend zijn we allemaal al wakker en even na half 8 zitten we al aan het ontbijt. Lekker vroeg dus. Om 8:15 uur liggen Boris en Raisa zelfs alweer in het zwembad.

We zijn toch niet zo tevreden over onze huidige accommodatie. Het zwembad is wel ok, maar onze bungalow niet. Het is er donker en door het extra bed blijft er erg weinig ruimte over en we missen de airco wel. Alle kamers met airco waren echter al bezet. De ventilator geeft wel enige verkoeling, maar echt lekker wordt het niet in de kamer. Bovendien zit Raisa vanochtend onder de muggenbulten, die is vannacht flink geprikt.

De bedoeling was al om voor de laatste 2 nachten iets anders te zoeken, omdat we hier dan niet meer terecht konden.  Er zijn genoeg andere accommodaties in de buurt en Sytze Jan gaat vanochtend een rondje maken en kijken of we nu al ergens anders terecht kunnen. Ik ga ondertussen bij het zwembad zitten, om Boris en Raisa in de gaten te houden en om natuurlijk lekker relaxed te liggen.

Om 10 uur is Sytze Jan terug en twee accommodaties lijken wel wat en hij heeft op beide kamers een optie kunnen nemen tot 12 uur. Allebei in dezelfde straat als waar we nu zitten. Eentje aan dezelfde kant en eentje direct aan zee.

Sytze Jan duikt nog even met Boris en Raisa het zwembad in en ondertussen pak ik de koffers. Om 11 uur checken we uit en we hoeven alleen deze ene nacht te betalen. We gaan nu eerst naar de accommodatie aan zee en als die kamer mij toch niet aan staat, kunnen we nog naar de andere. Dit resort, Gazebo Beach Cottages, is al wat ouder, maar het is goed onderhouden en ligt heel gunstig. Onze kamer op de eerste verdieping heeft zicht op 2 van de 3 zwembaden in de mooie tropische tuin en tussen de bomen door kunnen we nog net de zee zien. Er is een ruime veranda waar het ook prettig toeven is. Toch wel belangrijk als Boris en Raisa ‘s avonds op bed liggen en wij nog buiten willen zitten.

De kamer is mooi ruim, wel 3 keer zo groot als de vorige en er staan genoeg bedden. Misschien enigszins gedateerd, maar goed genoeg voor ons. Boris en Raisa beginnen gelijk heen en weer te rennen. Die zien het hier wel zitten (zeker met 3 zwembaden…). Ik verwacht dat we hier de  vakantie wel relaxed kunnen afsluiten, zoals we gepland hadden.

Sytze Jan loopt nog even naar het andere resort (Tamukami Hotel) om te zeggen dat we de kamer daar niet meer nodig hebben.

  

Nadat we bij een van de vele restaurantjes aan zee wat gegeten hebben, gaan we de rest van de middag bij het zwembad zitten en kijken Boris en Raisa later nog een film op de computer.

      

‘s Avonds eten we bij Piccadilly en lopen dan naar de avondmarkt. Die is met name gericht op de plaatselijke bevolking en je vindt er veel kleding, schoenen en eettentjes. Wanneer Boris en Raisa slapen, zitten wij relaxed op de veranda met op de achtergrond het ruisen van de zee en de muziek van een coverbandje dat op het strand speelt. Morgen weer vroeg op, want we worden om 7:30 uur opgehaald voor een fietsexcursie.

Naar Sanur

Vandaag staat de laatste verplaatsing van deze vakantie op het programma. We zullen om 10 uur opgehaald worden door een gecharterde chauffeur en staan dus rustig op en ontbijten in het zonnetje. Boris en Raisa vinden de french toast erg lekker, dus halen er veel van. De bestelde hard gekookte eitjes zijn zacht en gaan dus in de herkansing. De tweede keer zijn ze wel goed.

Keurig op tijd is de chauffeur er. Hij had doorgekregen dat we naar Ubud moeten, maar het is toch echt Sanur. Geen probleem. Eerst slingert de weg zich nog een stuk omhoog de bergen in, waar ze o.a. mandarijnen kweken en hebben we mooie uitzichten. Daarna komen we uit op de grotere noord-zuid verbinding die we eerder ook gereden hebben. Na ongeveer 2 uurtjes zijn we in Sanur en na enig zoeken ook bij de accommodatie die we gereserveerd hebben. Daar blijkt maar weer eens dat het ook tegen kan vallen. We hebben 2 kamers gereserveerd wat samen een heel guesthouse zou moeten zijn. De recensies van Flashbacks zijn lovend en op de website ziet het er ook mooi uit. Alleen zijn onze kamers pal aan de weg gelegen boven het café en is het ook geheel open, wat veel lawaai betekent. Er is ook weinig privacy, voor de badkamer moet je buitenom en er is een wel erg mini-zwembad. We hebben hier geen goed gevoel bij. We eten nog wel lunch in het bijbehorende Porch Café en dat smaakt prima. Daarna laten we de koffers achter en gaan we op zoek naar een plek die beter voelt. Die vinden we uiteindelijk bij Swastika Bungalows (vernoemd naar het boeddhistische symbool, niet naar het nazi-embleem). Hier kunnen we een kamer krijgen met een een eigen terrasje tussen het groen en er zijn wel 2 fatsoenlijke zwembaden. De kamer heeft alleen een ventilator en een buiten-badkamer en is verder erg basic, maar het ligt een stuk rustiger. We verkassen daarom hier naartoe en boeken voor 3 nachten. Meer is niet mogelijk en we zullen voor de laatste 2 nachten dus nog iets anders moeten zoeken.

Als we geïnstalleerd zijn gaan de zwembroeken en bikini’s aan en gaan we naar het zwembad. Tegen 17:00 uur gaan we daar weer weg, douchen allemaal en lopen naar het strand. Daar loopt een ‘esplanade’ langs die we een stuk langs lopen. Het is erg rustig aan het strand. Waarschijnlijk komt dit doordat er een erg harde wind staat en het dus niet zo aangenaam is. We lopen een stuk langs het strand en drinken wat bij een luxe resort. Dan lopen we verder tot aan het Bonsai Café waar we lekker eten. Hier zit het beschut en is het wel aardig druk. Na het eten lopen we langs de weg terug.

Wandelen bij Munduk

Vandaag trekken we de bergschoenen maar eens aan voor een wandelexcursie in de omgeving van Munduk. Na het ontbijt in het zonnetje en met prachtig uitzicht staat om 9 uur onze gids Putu klaar bij de receptie. Putu zal ons in ongeveer 4 uren iets van de mooie omgeving laten zien. Eerst naar de rijstvelden en vervolgens naar een waterval.

We lopen eerst een stukje langs de weg en dalen dan af naar de rijstvelden. De goed engels sprekende Putu is hier geboren en hij weet veel te vertellen. Afhankelijk van hoe goed de gidsen engels kunnen spreken, betaal je per uur meer of minder voor zo’n gids.  We komen langs rijstvelden, familietempels, koffie- en kruidnagelplantages en veel natuurschoon.

Eerst lopen we langs een sterk dalend weggetje en dat vindt Raisa niet echt prettig. Haar bergschoenen beginnen wat klein te worden en dan is zo’n afdaling voor haar tenen natuurlijk niet prettig. Maar als we eenmaal op de kleine paadjes komen is ze helemaal in haar nopjes. Deze avontuurlijke paadjes zijn natuurlijk ook hartstikke leuk voor kinderen en zowel Boris als Raisa houden het goed vol.

 

  

  

 

We maken weer veel foto’s en de meeste spreken eigenlijk wel voor zich. Op de eerste vijf foto’s hier direct boven zijn achtereenvolgens te zien: koffieboon, ananas, palmboom met kokosnoten, cacao en de ‘crocodiletree’. Hieronder nog een papaya.

 

Na de rijstvelden loopt het pad weer omhoog door het bos en komen we weer bij de weg. Deze steken we over en we lopen nu naar de mooie grote Mundukwaterval. De kleine waterdruppels vinden Boris en Raisa geweldig en ze laten zich er lekker nat door worden. Lekker verfrissend, want de temperatuur is alweer aardig opgelopen.

  

Tegen 13 uur zijn we weer terug bij het resort en nadat we Putu bedankt hebben voor zijn uitstekende begeleiding tijdens de wandeling, gaan we gelijk lunchen. Dat smaakt prima na zo’n lange tocht. De rest van de middag blijven we eerst een paar uur bij ons huisje en gaan rond 17 uur naar het ‘sunsetpoint’. Hier is een barretje waar we wat drinken. Tevens heb je hier mooi uitzicht op, wat denk je, de zonsondergang. Gisteren was het bewolkt en waaide het redelijk, maar vanavond is het redelijk helder. Het zit hier lekker en tot de zon helemaal onder is, blijven we hier zitten. Daarna wordt het snel frisser, het blijft natuurlijk berggebied, en we gaan terug naar ons huisje.

Vanavond zoeken we een restaurant op in het dorpje, want op het resort is vanavond alleen een buffet en daar hebben we niet zoveel zin in. Morgen laten we ons weer verplaatsen. Deze keer naar Sanur in het zuiden aan de kust en daar zullen we de nog resterende dagen van onze vakantie verblijven.

Naar Munduk

Vandaag hebben we weer een verplaatsingsdag. We gaan naar Munduk, wat minder dan een uur rijden is en in de bergen boven Lovina ligt. ‘s Ochtends doen we het rustig aan. Saskia zit al vroeg op het terras van de beginnende dag te genieten en maakt nog wat foto’s van het resort. Raisa helpt haar daar later mee en vindt het erg leuk om bijvoorbeeld al onze slippers op de foto te zetten.

We ontbijten lekker in het zonnetje en pakken de spullen maar weer eens bijelkaar. Om 10 uur worden we opgehaald door de chauffeur die ik in het dorp geregeld heb. Hij rijdt eerst een stuk langs de kust en tuft dan rustig omhoog tot aan Munduk. Daar komen we rond 11 uur aan bij Puri Lumbung cottages. We kunnen nog niet in ons huisje en drinken daarom eerst ons welkomstdrankje in het restaurant en gaan dan van het uitzicht genieten. Er is een mooi zicht op de bergen en de rijstterassen. Later lopen we naar het dorpje waar we in een warung een lekkere lunch nemen.

De family cottages zijn replica’s van oude rijstschuren en zien er mooi uit. Er zijn 2 verdiepingen en een boven- en benedenterras. We installeren ons en doen de rest van de middag niet veel anders dan lezen en spelletjes. Ik ga nog even het dorp in om alvast vervoer naar Sanur te regelen voor overmorgen en we boeken een gids voor een wandeltochtje dat we morgen willen doen.

Gedurende de middag verdwijnt de zon achter de wolken en dan is ook te merken dat we hoger in de bergen zitten. Het wordt fris en ‘s avonds naar het restaurant gaat de trui aan. We eten met mooi uitzicht de andere kant op. Nasi campur is de dagspecialiteit en die nemen Saskia en Boris in de vegetarische variant en ik met kip en vis. Raisa houdt het deze keer op fish & chips. Na het eten gaan Boris en Raisa onder de douche en op bed. Voor ons deze keer geen terras. Het waait behoorlijk en is te fris om lekker buiten te zitten.

 

Snorkelen bij Pulau Menjangan

Vandaag gaan we nog een keer snorkelen. Om 8:00 uur worden we opgehaald bij onze accommodatie en we kunnen om 7:30 uur nog net even ontbijten (eerder kan niet). Als we bij de receptie komen, rijdt het busje van de snorkelorganisatie net voor. We rijden een straat verder naar hun boekingskantoortje en krijgen daar snorkelspullen. Ook zijn daar nog andere deelnemers aan de excursie.

Met twee busjes rijden we in anderhalf uur langs de kust naar het oosten van Bali, naar Labuan Lalang. Vanaf hier varen we in 25 minuten in kleine bootjes naar het eiland Menjangan. De kustlijn van dit eiland is omgeven met, zoals wordt gezegd, de spectaculairste koraalriffen van Bali. En het schijnt dan ook de beste snorkelplek van Bali te zijn. De bootjes leggen aan de zuidoostelijke hoek van Menjangan aan.

We gaan vanaf het strand snorkelen en niet vanaf de boot, zoals in Thailand. Dat lijkt ons vooral voor Raisa fijner, want vanaf de boot de (diepe) zee in springen vond ze in Thailand wat eng. Jammer genoeg zijn de reddingsvesten wat groot voor Boris en Raisa, maar ze moeten toch maar aan. Er staat een stevige wind, waardoor er flink wat golven zijn. Samen met de stenige ondergrond zorgt dit ervoor dat het niet makkelijk is om de zee in te komen.

Raisa houdt het dan ook al gelijk voor gezien en gaat op het strand naar ons zitten kijken. Boris gaat nog wel even mee de zee in, maar ook voor hem is het lastig snorkelen met die golven en hij voegt zich al snel bij Raisa. Voor ons is het, eenmaal in zee, wel goed te doen en de koraalriffen zijn inderdaad mooi en we zien veel kleurig koraal en vissen. Na een tijdje ga ik (Saskia) terug naar Boris en Raisa (en vooral Raisa is blij dat ik weer terug ben, want ze is altijd bang dat we niet meer terugkomen).

    

De boot is inmiddels een stukje verder gevaren naar het ‘haventje’ en ik loop daar met Boris en Raisa naar toe, terwijl Sytze Jan via het koraalrif daar naar toe snorkelt. Onze lunch ligt daar klaar in de vorm van twee bakken fried rice en fried noodles.

Na de lunch varen we naar de tweede snorkelplek. Deze keer wel vanaf de boot. Boris gaat ook nog even mee, maar hij krijgt steeds water in zijn snorkel door de golven en gaat al snel terug naar de boot. Raisa wil helemaal niet meer proberen.

Ook hier is het koraal weer erg mooi. De gids wijst ons nog de clownfish (Nemo) aan, voor ons lastig te ontdekken omdat hij zich in het koraal verstopt. Verder hier ook weer mooie kleurige grote en kleine vissen. We blijven hier niet zo lang, want het is alweer tijd voor de terugtocht. De zee is wat onstuimig en het water spat gedurende de hele tocht geregeld over ons heen. Raisa heeft het dan ook wel helemaal gehad, zeker omdat ze, terecht, wat teleurgesteld was over het snorkelen, terwijl ze er van tevoren zo’n zin in had. Voor ons was het wel leuk en goed te doen, maar voor Boris en Raisa was het een minder leuke dag, zoals ze het zelf zeiden.

Eenmaal terug aan land droge kleren aan en wat eten en dan is Raisa weer helemaal blij. Vervolgens met het busje in anderhalf uur terug naar de accommodatie en daar duiken we gelijk het zwembad maar in. Eindigt de dag toch nog goed voor Boris en Raisa. ‘s Avonds weer op zoek naar een restaurantje. Die zijn er genoeg en we vinden er snel weer eentje die ons aanspreekt. Helaas valt het eten wat tegen. De Balinese dans die ze hier vanavond opvoeren maakt echter, voor Boris en Raisa althans, een hoop goed.

Morgen vertrekken we weer uit Lovina en gaan dan 2 nachten naar Munduk in de bergen.